Organizasyon sektörü...
Dışarıdan bakınca ışıltılı sahneler, kalabalık alkışlar ve gösterişli anlarla dolu zannedilir. Oysa işin perde arkasında, vizyon, sabır, cesaret ve en önemlisi özgün fikirler vardır.
Ve her büyük işin arkasında adı bilinmeyen ama sektöre yön veren gerçek emekçiler bulunur.

Ben bu dünyaya 2002 yılında adım attım.
O günden bu yana birçok alanda çalıştım; sanatçı menajerliği yaptım, booking süreçleri yönettim, onlarca büyük konser, spor etkinliği ve kültürel proje organize ettim. Ama en önemlisi, her zaman özgün işlerin altına imza attım.
Bugün geriye dönüp baktığımda beni ben yapan projeler değil; o projeleri tasarlarken gösterdiğim emek, disiplin ve etik duruştur.

📌 Milano Sirki’nin Türkiye turnesi,
📌 Bursa Büyükşehir Belediyesi BOSE projesi,
📌 Okul Sporları Federasyonu Liseler Türkiye Şampiyonaları,
📌 Gymnasiade 2016 Trabzon organizasyonu,
📌 Ragbi ve Herkes İçin Spor Federasyonu etkinlikleri…

Her biri sahada karşılık bulan, özgün fikirlerle büyüyen işlerdi. Hiçbiri kopyalanmadı. Kimsenin projesi çalınmadı. Özgün üretim, bizim için iş yapma biçimi değil; karakter meselesidir.

Ama bugün üzülerek görüyorum ki, bu sektör artık fikrin değil "fikir hırsızlığının" konuşulduğu bir alan olmaya başladı.
Kimi ajanslar başkasının projesini kendi yapmış gibi pazarlıyor. Kimi "fiyat kıracağım" bahanesiyle işin kalitesini yerle bir ediyor.
Bazıları da teklifin çıktısını dahi kendi logosuyla bastırıp, sanki kendi üretmiş gibi dolaştırıyor ortalıkta.

🔴 Bu sektörün en büyük sorunu fikir yoksunluğu değil, ahlak eksikliğidir.
Kimsenin emeğine, vizyonuna, aylarca gecesi gündüzüne karışmış projelere saygı kalmamış.

Benim bu yola çıkarken örnek aldığım isimler vardı.
Faruk Boyacıoğlu’nun naif kişiliği, yapıcı vizyonu, sahada ki enerjisi, Servet Şan’ın sahadaki ustalığı, Berkant Acil’in bitmeyen enerjisi, Polat Yağcı’nın üretkenliği, Tamer Erkek ve Okan Genç’le birlikte yol yürüdüğümüz dönemdeki kolektif akıl ve dostum Ümit Oyuktaş’ın zarif dokunuşları…
Bu isimler ve daha nice ismini sayamadığım güzel isimler, her biri sektöre değer katmış, sahada iz bırakmış insanlar.
Bugün hâlâ iş yapış şeklime yön veriyorlarsa, bu tesadüf değil; saygının, kalitenin ve emeğin izidir.

Çünkü biliyoruz ki:
Organizasyon dünyasında sahne ışıkları sadece fişe takınca değil,
emeği yakanlar sayesinde yanar.

Artık bu sektör; birbirinin projelerini çalanların değil, birbirine ilham verenlerin sahası olmalı.
Emek hırsızlığıyla yükselen herkes, gün gelir alkışsız kalır.

Herşey sizinle güzel, sevgiyle kalın...

Ebubekir YUCA